السلام علیک یابن فاطمة الزهرا سیدة نساءالعالمین؛ سلام بر تو اى فرزند فاطمه زهرا سرور زنان عالمیان

در ادامه شرح زیارت عاشورا، شرح می دهیم که چرا حضرت فاطمه(علیهاالسلام) سیده و سرور زنان دو عالم هستند.

در تاریخ نام زن‎هایی که با دیگر زن‎ها از جهت فکری و روحی متفاوت بوده‎اند، و در عصر خود تاثیرگذار بوده‎اند؛ ذکر شده است. اما از حضرت فاطمه(علیهاالسلام) به عنوان "سیدة النساء العالمین"، نام برده شده است. یعنی ایشان به عنوان سرور زنان هر دو عالم معرفی شده‎اند.

شایان ذکر است که حضرت فاطمه(علیهاالسلام)، فاطمه نشد؛ چون فرزند پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) بود. بلکه فاطمه شد چرا که بنده خدا بود و به معنای واقعی کلمه بندگی می‎کردند. در روایات ذکر شده که از بس ایشان می‎ایستادند به نماز و عبادت، پاهای مبارکشان متورم شده بود.

یکى از زنهایی که هم از حیث خلقت جسمى و هم از حیث خلقت روحى با تمام زن‎هاى عالم فرق دارد، فاطمه دختر پیامبر اکرم(علیهماالسلام) است. ایشان از جهت خلقت جسمى، عادات زنها را نداشت. امام باقر(علیه‎السلام) فرمود: لما ولدت فاطمة اوحى الله تعالى الى ملک فانطلق به لسان محمد فسماها فاطمة ثم قال انى فطمتک بالعلم و فطمتک عن الطمث .

پیامبر اکرم در روایتی دیگر فرمود: والله لقد فطمها الله تبارک و تعالى بالعلم و عن الطمث بالمیثاق .

نکته مهم در این حدیث آنست که می‎فرماید:

"فطمتک عن الطمث"؛ ما تو را اى فاطمه از دماء ثلاثه که زنان مى‎بینند پاک و پاکیزه آفریدیم اگر چه دستگاه خون حیض در زن نباشد حاملگى هم براى او نیست و چون از عادت زنانگى بیفتد دیگر حامله نمى‎شود. ولى حضرت فاطمه(علیهاالسلام) با آن که این عادت را نداشتند، پنج فرزند تحویل جامعه دادند که هر کدام آنها با دنیا و مافیها برابرى می‎کرد پس این یک معجزه براى آن بانو بوده است .

سکوت امـام حسین در زمان امام مجتبى بخاطر آن بود که حضرت مجتبى را امام با خود مى دانست و ‏مـخـالفـت با او را جایز نمى شمرد و پس از شهادت آنحضرت نیز تا زمانیکه معاویه در قید حیات بود حضرت ابا ‏عبدالله الحسین علیه السلام به احترام عهدى که امام حسن عـلیه السلام با معاویه بسته بود سکوت اختیار ‏نمود، اما با فوت معاویه و روى کار آمـدن یزید که برخـلاف مـواد عهدنامه بود: که معاویه حق ندارد براى خود ‏جانشین تعیین کند، امام حسین علیه السلام ، علیه دستگاه طاغوتى یزید قیام نمود.

چنانکه شیخ مفید بنقل از کلبى و مدائنى و دیگر مورخین گفته است : پس ‍از رحلت امام حسن ، شیعیان عراق ‏به جنب و جوش افتادند و به امام حسین نامه نوشتند که حاضرند معاویه را خـلع نمـوده و با او بیعت نمایند لیکن ‏امام حسین علیه السلام امتناع فرمود و متذکر شد که بین او و معاویه عهد و پیمانى است که تا مدت آن ‏منقضى نگردد نقض آنرا جایز نمى داند و وقتى معاویه درگذشت نظر خود را اعلام خواهد داشت. ¹

وصیت معاویه درباره حسین

مـعـاویه در نیمه رجب سال 60 هجرى درگذشت و یزید را به جانشینى خود تعیین نمود و هنگـام مـرگ به وى ‏وصیت و نصیحت نمود به اینکه : من گردن گردنکشان را براى تو خـاضع ساخـتـم و شهرها را برایت محکم و ثابت ‏و پابرجا نمودم و سلطنت را براى تو طعـمـه قـرار دادم امـا از سه نفر درباره تو مى ترسم که با تو مخالفت نمایند ‏و از در منازعت درآیند، یکى عبدالله بن عمر و دیگرى عبدالله بن زبیر و سومى حسین بن على است .

امـا عـبدالله بن عـمـر بن خطاب با تو خواهد بود او را ملازم خود گیر و طردش منماى اما عـبدالله بن زبیر او همانند ‏شیرى که بر شکارش ‍حمله ور مى شود به تو حمله خواهد کرد و همانند روباهى که با سگ به مکر و خدعه ‏مى پردازد با تو معامله خواهد نمود پس اگر بر او پیروز گشتى بند از بندش جدا ساز.

‏«و امـا حسین پـس بتـحقـیق مـى دانى بهره و نصیب او را از رسول خدا و از گوشت و خون رسول خدا است و ‏همچنین مى دانى که مردم عراق لا محاله او را بسوى خود فرا مى خوانند آنگاه پشت به او خواهند کرد و او را ‏بیکس و تنها خواهند گذاشت و در حقش جفا خواهند نمود پس وقتى بر او ظفر یافتى و پیروز گشتى مقام و ‏منزلتش را در نزد رسول خدا بیاد آر و بکردارش مؤ اخذه مکن ، بعلاوه اینکه او از خویشاوندان رحمى ما است و ‏بپـرهیز از اینکه بدى به او برسانى یا عمل زشتى از تو مشاهده نماید.»²